Bir başı ya da sonu yoktur sevmenin.
Ya da..
Bir nedeni yoktur asla.
Hem bir nedeni olsaydı,
Sevmek olur muydu o duygu?
Bir insan, bir insanı nedene bağlayarak sevmez ki..
İlla bir nedene bağlayacaksa;
Gülüşü için der mesela,
Belki, gözleri değil de, bakışları için.
Yüreğine akıttığı o serin alev için belki..
Hem Atilla İlhan’ın,
“Ben Seni NEDEN mi sevdim?”
Şiirinde bile,
Sevgisinin nedenini değil,
O’na neleri nasıl hissettirdiğini anlatmıyor mu?
Bir insan asıl ne zaman hatırlamıyorsa sevdiğini,
Ve bağlayamıyorsa asla sonuca,
İşte o’dur benim için sevmek.
Sevmek; en olmadık yerde,
En olmadık kişiyi hissetmektir belki de.
Sevmek, ve hissetmek onu iliklerinde,
Bir gökyüzü gibi uçsuz bucaksız.
Sevmek, tuttukça ellerini güçlenmek,
Kalabalık olmak.
Sevmek diyorum, tarifi her anlamda eksik gelen,
Damakta en sevdiğin çikolatayı hissetmen gibi bir şey.
Sevmek işte, doğruysa sonsuza yürüyen.
Sevmek diyorum sevmek,
Fark etmeden bütün olmak.
Saygılarımla...
Nazlı Dilara Renklidağ
YORUMLAR